Schildklierproblemen bij katten
De meeste katten met schildklierproblemen hebben hyperthyreoïdie, wat betekent dat hun schildklier te snel werkt en te veel hormonen produceert. Hypothyreoïdie, een te traag werkende schildklier, komt zelden voor bij katten.
Hyperthyreoïdie: snel werkende schildklier
Hyperthyreoïdie komt meestal voor bij katten die gemiddeld 12 jaar oud zijn en treft zowel poezen als katers even vaak. Bij deze aandoening is de schildklier vergroot. Minder dan 2% van de gevallen betreft schildklierkanker.
Symptomen van hyperthyreoïdie
- 90% van de katten: Onrustig, snel geïrriteerd, eet meer maar valt af, drinkt en plast meer, produceert meer ontlasting, hijgt bij stress.
- 10% van de katten: Diarree, braken, weinig spieren, snel liggen, benauwdheid, hartritmestoornissen.
Diagnose van hyperthyreoïdie
De vergrote schildklier is vaak te voelen, waarbij in 70% van de gevallen beide schildklieren vergroot zijn en in 30% slechts één. De diagnose wordt bevestigd met bloedonderzoek dat verhoogde niveaus van schildklierhormoon (T4) laat zien.
Hoge Bloeddruk
Ongeveer 20% van de katten met hyperthyreoïdie heeft een hoge bloeddruk, wat kan leiden tot blindheid, hersenbloedingen, nierschade en hartfalen. Daarom meten we bij deze katten altijd de bloeddruk, en passen we de behandeling indien nodig aan.
Behandelingsopties voor hyperthyreoïdie
Optie 1: Radioactief jodium
- Wordt beschouwd als de beste behandeling.
- Vaak voorafgegaan door behandeling met Felimazole® of Thiafeline® om het effect op de nierfunctie te monitoren.
- De kat krijgt een injectie met radioactief jodium, dat de zieke schildkliercellen doodt maar de gezonde cellen spaart.
- De kat blijft enkele dagen (meestal 5) in de kliniek. Bij zwangere vrouwen of kleine kinderen thuis wordt de kat meestal 14 dagen opgenomen.
- Meestal is één injectie voldoende, soms is een herhaling nodig.
- Na de behandeling zijn medicijnen meestal niet meer nodig, maar soms wel.
- Gebruikte kattenbakkorrels moeten 3 maanden worden opgeslagen voordat ze weggegooid kunnen worden.
Optie 2: Medicatie (Felimazole®, Thiafeline®, carbimazole oorzalf)
- Deze medicijnen remmen de aanmaak van schildklierhormonen.
- Oorzalf is een alternatief voor katten die geen tabletten kunnen nemen, maar kan oorontsteking veroorzaken.
- De standaarddosis is 2x daags 2,5 mg, aan te passen bij onvoldoende effect.
- Levenslange toediening is nodig.
- Mogelijke bijwerkingen zijn jeuk, braken, slechte eetlust en beschadiging van bloedcellen of beenmerg.
Optie 3: Jodiumvrije voeding (Hill’s YD®)
- Bevat minder jodium, waardoor de kat geen schildklierhormoon kan aanmaken.
- Bij exclusief gebruik van deze voeding normaliseert de schildklierfunctie, hoewel de vergroting blijft.
- De kat moet de voeding lekker vinden en mag niets anders eten.
Optie 4: Operatie
- De vergrote schildklier kan operatief worden verwijderd.
- In 30% van de gevallen is verwijdering van één schildklier voldoende, in 70% beide.
- Soms is er extra schildklierweefsel in de borstkas, te zien met een schildklierscan.
- Het is belangrijk dat de bijschildklieren intact blijven om een levensbedreigend laag calciumgehalte te voorkomen.
- Hergroei van schildklierweefsel is mogelijk.
Conclusie
Hyperthyreoïdie bij oudere katten is bijna altijd goed te behandelen. Wij adviseren u graag welke behandeling het beste past bij de situatie van uw kat en uw thuissituatie. Neem contact op met uw dierenarts voor meer informatie.
